W sierpniu "popełniłem" tekst o roślinach dla koni trujących. Jednak nie tylko te rośliny sa niepożądanymi gośćmi na naszych pastwiskach.
Prócz tych zawierających rozmaite szkodliwe alkaloidy są też takie, które mogą koniom szkodzić w inny sposób oraz rośliny z punktu
widzenia chowu koni całkowicie bezużyteczne. Są to przede wszystkim rośliny kłujące, mogące powodować uszkodzenia w obrębie pyska i w
przewodzie pokarmowym oraz cuchnące lub niesmaczne i z tego powodu omijane szerokim łukiem przez zwierzęta. Każda taka roślina nie
przygryzana podczas wypasu rośnie sobie w najlepsze i zaczyna z czasem dominować na pastwisku w sytuacji, gdy rośliny smaczne są tym
intensywniej przez konie zjadane, im mniej ich jest. Do tej kategorii należą także gatunki silnie z czasem drewniejące, które w formie
świeżej są wiosną chętnie przygryzane, ale z czasem szybko dorabiają się coraz bardziej zdrewniałych łodyg. W przeciwieństwie do innych,
delikatniejszych części takie łodygi mają dużą odporność mechaniczną, co koniom wyraźnie nie odpowiada. W sianie natomiast takie łodygi
co nie kruszą się podczas zbioru, a że trudno wysychają, więc w sianie mogą być podłożem dla pleśni. Wreszcie są tu wymienione także
także rośliny silnie tłumiące wzrost gatunków pożądanych - często zupełnie nieszkodliwe dla koni, ale powodujące wyradzanie się mniej
konkurencyjnych, słabszych gatunków (np. koniczyny).
CHWASTY KOLCZASTE, CIERNISTE ORAZ MAJĄCE OSTRE LIŚCIE
Ostrożeń polny, błotny, lancetowaty - ostrożnie to zwykle rośliny dwuletnie lub byliny z grupy astrowatych. W Polsce jest pospolity
na całym obszarze. Występuje w różnego rodzaju uprawach rolniczych jako jako trudny do wytępienia chwast, na ścierniskach oraz
w ogrodach, na łąkach, pastwiskach i trawnikach. Rośnie także na torfowiskach, wilgotnych łąkach, w zaroślach. Ma bardzo silnie
rozwinięty korzeń - głęboki i silnie rozgałęziony. Ostrożeń lancetowaty preferuje brzegi lasów, zarośli, oraz pastwiska, jest
rośliną wieloletnią. Ostrożnie rozmnażają się bardzo łatwo - każdy odcięty kawałek pędu może utworzyć nową roślinę.
Kliknij, aby powiększyć
Wilżyna ciernista to rzadko spotykany półkrzew, w Polsce jest rośliną chronioną. Jej siedliskiem są słoneczne zbocza dolin
przydroża, suche łąki, skarpy, brzegi lasów. Rośnie pojedynczo lub w małych grupach. Korzeń wykorzystywany jest w zielarstwie
jako środek moczopędny.[2].
Spis treści
Kliknij, aby powiększyć
śmiałek darniowy to bylina z rodziny wiechlinowatych, pospolity w całej Polsce. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w lasach łęgowych,
na nieużytkach, terenach powstałych wskutek osadzania się materiału niesionego przez rzeki. Ma małe wymagania glebowe, natomiast
rośnie najlepiej w miejscach nasłonecznionych. Zbytnio się nie rozrasta, nie stanowi zagrożenia dla upraw. Nadaje się na trawniki,
tworzy gęstą, silną darń. Jej szkodliwość w łąkarstwie nie jest jednoznaczna - w górach jest uważana za dobrą trawę roślinę łąkową
i pastwiskową, na pozostałych terenach za roślinę bezwartościową, niezbyt chętnie zjadaną przez zwierzęta.
Kliknij, aby powiększyć
Turzyce to trawy strefy klimatów umiarkowanych. W Polsce występuje około 100 gatunków, występujących w różnej liczności i różnych
środowiskach. Najczęściej spotyka się turzycę pospolitą, która rośnie głównie na wilgotnych glebach organicznych, podmokłych łąkach,
torfowiskach, zabagnionych brzegach rzek i stawów. Turzyce mają bardzo ostre liście - zapewne niejeden z was w dzieciństwie
rozciął sobie opuszki palców, próbując nieostrożnie zerwać tę trawę...
Kliknij, aby powiększyć
ROśLINY CUCHNĄCE, O NIEMIŁYM SMAKU
Wilżyna bezbronna jest u nas dość pospolita na całym niżu i na pogórzach. Rośnie na łąkach, miedzach i przydrożach.
Cała roślina jest charakterystycznie owłosiona i gruczołowata.
Kliknij, aby powiększyć
GATUNKI SILNIE DREWNIEJĄCE
Wiązówka błotna to w Polsce gatunek rodzimy, pospolity, niekiedy rośnie bardzo licznie. Rośnie na brzegach wód, mokrych łąkach,
w zaroślach nadrzecznych, nad rowami. Preferuje półcień. Ziele wiązówki służyło dawniej do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego,
jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwbiegunkowy. Ma tez działanie napotne, moczopędne i przeciwreumatyczne, używana jest
wspomagająco do leczenia przeziębień i innych chorób chorób górnych dróg oddechowych.
Kliknij, aby powiększyć
Dzięgiel leśny to roślina dwuletnia lub bylina, należąca do rodziny selerowatych, pospolita na całym niżu i na pogórzach.
Rośnie na terenach nizinnych i wyżynach, rzadziej na pogórzach i w górach. Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych,
rozprzestrzenił się na wilgotne łąki i zarośla. Dawniej Korzeń był używany jako środek wiatropędny, uspokajający i regulujący
pracę żołądka.
Kliknij, aby powiększyć
Ostrożeń warzywny należy rodziny astrowatych. Jest pospolity na całym niżu i na pogórzach. Porasta gleby żyzne i wilgotne:
łąki, zarośla, aluwia rzeczne, brzegi rowów. Odpowiadają mu gleby żyzne i wilgotne. Wymaga zasilania w wodę płynącą, Unika
gleb kwaśnych, na wapiennych może pojawiać się masowo. Jest wrażliwy na udeptywanie i wypasanie. Jest jadalny (kłącza i młode
rośliny), w Japonii i Indiach traktowany jako wysokobiałkowe warzywo. W zielarstwie znany z właściwiści moczopędnych,
przeciwzapalnych, przeciwreumatycznych, także jako środek do pielęgnacji włosów. Tłumi inne rośliny, dając jednocześnie paszę
wodnistą, grubą, nieco kolczastą. Młody (jeszcze miękki) ostrożeń jest chętnie zjadany, a że źle znosi przygryzanie i koszenie,
to na intensywnie użytkowanych łąkach i pastwiskach zanika. Jak podaje Wikipedia: "Młode rośliny wzmacniają system trawienny
zwierząt. Konie żywione sieczką z ostrożnia nabierają gładkiej i lśniącej sierści" - ale w ogólnym bilansie straty przeważają
jednak nad korzyściami.
Kliknij, aby powiększyć
Barszcz Syberyjski - w zasadzie należałoby powiedzieć: "jaki jest - każdy widzi", opisywałem je parę razy. Barszcze są niestety
coraz częściej spotykane. Dla koni niesmaczne, twarde, niektóre gatunki wręcz szkodliwe. Trudne do usunięcia - najlepiej
przez usuwanie mechaniczne...
Kliknij, aby powiększyć
CHWASTY SILNIE TŁUMIĄCE WZROST INNYCH ROŚLIN
Rdest wężownik w Polsce rośnie licznie głownie na zachodzie kraju, rzadko na południowym wschodzie. Obecny także w Tatrach.
Zasiedla wilgotne łąki o wysokim poziomie wód gruntowych, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe polany. Dawniej kłącze rdestu
było używane do garbowania skór i pozyskiwania barwnika. Ma właściwości ściągające, przeciwkrwotoczne, przeciwzapalne,
przeciwbiegunkowe, przeciwbakteryjne i gojące rany, więc obecnie w zielarstwie jest wykorzystywane w leczeniu chorób skór
i śluzówek, w nieżytach układu pokarmowego. Używany dłuższy czas upośledza wchłanianie pokarmu i może wywołać zatrucia.
Kliknij, aby powiększyć
Do tej grupy należy także wią błotna, opisana wyżej.
Zródła:
http://www.wodr.poznan.pl/component/k2/item/3221-chwasty-u%C5%BCytk%C3%B3w-zielonych?tmpl=component&print=1
http://naszarola.pl/jak-pozbyc-sie-chwastow-z-pastwisk/
http://www.odr.pl/produkcja-rolinna/uytki-zielone/548-metody-renowacji-uzytkow-zielonych
