"Wolność kocham i rozumiem, wolności oddac nie umiem" - śpiewał ś.p. Bogdan Łyszkiewicz. Oj, nie w smak jest taka postawa wielu popleczników partii dziś nam (niestety) rządzacej, którym nienawistny jest każdy sposób myślenia odmienny od ich własnego. Nie rozumieją, że odmowa odebrania nagrody (przy okazji: dokonana w uprzejmy i kulturalny sposób) to właśnie jedna z form wolności słowa i przekonań. A że w odpowiedzi niektórzy z nich sięgają do form i postaw takich, jak zaprezentowane w podlinkowanym wyżej tekście, zatem odpowiem Autorowi tak:
Być może prowadzanie akcentów politycznych do zawodów sportowych stoi w sprzeczności z regułami większości organizacji zrzeszających sportowców, ale nawet Igrzyska Olimpijskie nie są wolne od nich. Hitler podczas IO 1936 roku w Berlinie nie stawił się na uroczystość dekoracji czarnoskórego zwycięzcy biegu na 100 metrów Jesse Owensa, żeby nie stanąć przed koniecznością ściskania dłoni murzynowi. IO 1976 roku w Montrealu zostały zbojkotowane przez 23 kraje afrykańskie za to, że MKOL dopuścił do nich Nową Zelandię, utrzymującą wówczas kontakty z Republiką Południowej Afryki, prowadzącą w owym czasie rasistowską politykę apartheidu. IO 1980 roku w Moskwie z powodów politycznych zignorowały 62 kraje, za co w odwecie 13 krajów komunistycznych z ZSRR na czele zignorowało potem IO 1984 roku w Los Angeles. W 1968 roku w Meksyku dwóch czarnoskórych sprinterów weszło na podium w czarnych rękawiczkach, sprzeciwiając się polityce segregacji rasowej w USA, za co potem zostali dożywotnio zdyskwalifikowani. Na MS w piłce nożnej w Hiszpanii (rok 1982) widniały na stadionach transparenty "Solidarności". We wspomnianej Moskwie Władysław Kozakiewicz zasłynął nie tylko złotym medalem, ale przede wszystkim tym, że pokazał przeszkadzającej mu ze wszystkich sił radzieckiej publice gest uderzenia w przedramię (odpowiednik słowny: "takiego wała jak Polska cała". Choć w zamierzeniu było to raczej reakcją spontaniczną i nie związaną z polityką w sposób zaplanowany, ale dla tych wszystkich nas nabrało wtedy i ma do dziś wymiar polityczny. Itd., itp., przykłady można mnożyć, a każdy taki przykład pokazuje, że prawie nigdy sport i polityka nie były odseparowane, nawet na największych, ogólnoświatowych imprezach. Tak też się stało kilka tygodni temu, gdy w proteście przeciwko Złej Zmianie Bezprawia i Niesprawiedliwości w stadninach pan Wyrzyk odmówił publicznie przyjęcia nagrody prezydenta RP. Oj, zabolało to niejednego, m.in. Autora ww. artykułu, który zareagował mocno, choć post factum, z refleksem godnym raczej dyscypliny szachów, niż konnych wyścigów.
Już na wstępie tekstu zamarzyły mu się bardzo surowe konsekwencje dla pana Wyrzyka, na czele z długoterminową dyskwalifikacją - za "nieprzyjemny i niepotrzebny zgrzyt". Ech, gdyby było tak karane każde zachowanie podczas zawodów, które ktoś (nie sędzia, ale byle widz, czy "cywilny" komentator) uzna za niestosowne i niepotrzebne, to sport pewnie szybko zginąłby (tłumaczenie dla miłośników PiS: poległby) śmiercią naturalną. Pan Wyrzyk faktycznie dał do zrozumienia, że uważa, iż za paranoję w Janowie i Michałowie odpowiedzialna jest "pewna opcja polityczna". Autor ma o to doń pretensję, czy więc uważa, że to nie ta opcja dokonała usunięcia dotychczasowych prezesów stadnin, z ogólnoświatową szkodą dla wizerunku polskiej hodowli zresztą ? A któżże inny niby to uczynił, jak nie osoby z nadania PiS-u ? Autor pisze: "Czy odwołanie prezesów stadnin miało uzasadnienie merytoryczne nie jest dla pana trenera ważne." - otóż odnoszę wrażenie wręcz przeciwne: dla pana Adama Wyrzyka ważne było właśnie to, że owo odwołanie nie miało żadnego merytorycznego uzasadnienia. Gdyby miało, gdyby - przepraszam panów Białoboka, Trelę i innych poszkodowanych - osoby zwolnione faktycznie popełniały jakieś nadużycia, czy wręcz przestępstwa, wówczas jak sądzę pan Wyrzyk nie protestowałby przeciw ich zwolnieniu. Jednak czas leci, a działający z pełnym błogosławieństwem i wsparciem rządu prokuratorzy nie są w stanie (mimo podjętych wysiłków) osobom zwolnionym wykazać jakiejkolwiek winy. Więc tak, pan Adam Wyrzyk "po prostu nie zgadza się z taką decyzją i będzie protestował." I chwała mu za to. Myli się wielce Autor, bo to nie jest "polityczna błazenada w wykonaniu nic nieznaczącego w przestrzeni publicznej trenera z małej mazowieckiej wioski". To jest odwaga człowieka przeciwstawiającego się quasi-dobrej zmianie, realizowanej "po trupach", chamskimi metodami, w atmosferze nadętej arogancji. Gdyby wszyscy potrafili tak otwarcie się temu przeciwstawiać, cały ten cyrk, który od kilku miesięcy oglądamy, nie miałby miejsca. A przy okazji: kimże jest, Autor, że śmie w TAKICH słowach oceniać pana Wyrzyka ? Może marzy o otrzymaniu za swą twórczość literacką Nagrody Pulitzera, ale obawiam się, że - parafrazując jego samego - jest li tylko "nic nie znaczącym autorem paszkwilka z nieco większej mazowieckiej wioski, piszącym dla lokalnej, szerszemu ogółowi zupełnie nieznanej redakcji. Czyżby więc tylko "w ten sposób dodatkowo dopompowywał i tak już mocno nadmuchane własne ego" ?...
Autor pisze: "wystarczy mieć w sobie choć szczyptę empatii, by pojąć w jak dyskomfortowej sytuacji znalazł się prezes potężnej państwowej spółki o znaczeniu strategicznym, sponsorującej wyścigi na Służewcu, kiedy w obecności przedstawiciela Prezydenta RP i licznie zgromadzonej publiczności rzucono mu brutalnie w twarz, że przyjęcie okolicznościowego pucharu z jego rąk jest hańbiące." Autorze łże. Nikt nikomu nic nie rzucał, a tylko grzecznie powiedział swoje, nie używając przy tym, bynajmniej, słowa "hańbiące" ani żadnego innego o podobnej wymowie. Przyjęcie lub nie przyjęcie pucharu nie jest hańbą, hańbiące jest postępowanie wobec prezesów stadnin i ta właśnie okoliczność sprawiła, że nie było możliwe przyjęcie okolicznościowego pucharu. Uważam przy tym, że aluzyjki i szantażyki, zawoalowane grożenie trenerowi w tej sytuacji interwencją urzędników państwowych, jest po prostu poniżej wszelkiego poziomu. Pan Wyrzyk zapewne zaplanował swoje wystąpienie, ale nie siebie chciał na piedestale postawić, lecz zwrócić uwagę na bardzo negatywne zjawisko. A planując je wziął z całą pewnością pod uwagę następstwa, zwłaszcza te, jakie mogą wyniknąć dla jego własnego biznesu. Sądzę, że doskonale wie, co robić, jeśli agenci "dobrej zmiany" zdecydują się w odwecie wziąć jego działalność pod lupę.
W jednym Autor ma rację: Polska to wolny kraj i każdy ma prawo wyrażać własne poglądy. Tak jak on ma prawo pisać swoje wypociny, tak pan Wyrzyk miał prawo zamanifestować swoje, właśnie na arenie sportowej rywalizacji. Manifestował nie przeciw Totalizatorowi Sportowemu, lecz przeciw innym organom. Pan Wyrzyk swoim celowym, a przez to właśnie przemyślanym i odpowiedzialnym wystąpieniem politycznym wcale nie "strzelił wyścigom w stopę". Jeśli jego manifestacja negatywnie wpłynie na utrzymywanie poprawnych relacji Służewca z Totalizatorem, to będzie znaczyło tylko jedno: sytuacja w Polsce jest jeszcze bardziej chora, niż to może się wydawać.
Autor pisze, że pan Wyrzyk "zbuntował się tylko na 50 procent" gdyż odmówił przyjęcia pucharu ufundowanego przez prezydenta, ale ufundowaną przez Totalizator nagrodę pieniężną "skwapliwie przytulił bez specjalnego obrzydzenia", więc nazywa go "bardzo przebiegłym, pragmatycznym i bardzo obłudnym buntownikiem z mazowieckiej wioski". Nie wiem, co Autor ma do tej wioski, może sam zamknięty w betonowej klatce z wielkiej płyty po prostu jest zazdrosny o tą "wiejskość", a może - jak wielu mieszkańców stolicy - resztę Polski uważa za prowincję, a mieszkańców owej reszty - za element niższy w rozwoju. Nieważne, istotniejsze jest to, że dopuszcza się tu ponownie manipulacji. Tymczasem sytuacja jest prosta jak budowa cepa: pan Wyrzyk protestował przeciw poczynaniom rządu, więc odmówił przyjęcia nagrody prezydenta. Nie protestował przeciw działalności Totalizatora, więc czemu miałby nie przyjąć nagrody Totalizatora ?
Im dalej w tekst, tym zacietrzewienie Autora rośnie, wręcz można odnieśc wrażenie, że przestaje on panować nad swymi emocjami. Przypomina jakieś wydarzenia z przeszłości, gdy ponoć pan Wyrzyk miał zachować się na Służewcu w sposób "niewłaściwy, by nie powiedzieć chamski", choć sam przyznaje, że nie było to zachowanie, z powodu którego trener miałby zostać oskarżony o zniesławienie, czy ukarany karą finansową. Sam opisuje to zresztą w sposób w sposób wybitnie "niewłaściwy, by nie powiedzieć chamski". Pomawia pana Wyrzyka, że "ubliża ludziom publicznie, donosi na innych trenerów, nachodzi stewardów" - nie mnie oceniać prawdziwość tych s twierdzeń, ale zauważmy: nie ma to nic wspólnego z będącym przedmiotem rozważań protestem trenera, więc w ogóle nie powinno być tu wspominane. Nie mając rzeczowych argumentów przeciw trenerowi Autor uderza nastęnie w jego aststenta, którego nazywa "drącym się jak opętany, używającym plugawego języka Wicewyrzykiem" - żenada... Radzi im obu, by przed wyścigami zażywali "na przykład Diazepam, który łagodzi emocje oraz zachowania agresywne", sam zaś sprawia na mnie wrażenie osoby pilnie potrzebującej jakiegoś środka rozluźniającego (podobno pavulon skutecznie rozluźnia...) Biadoli z powodu "braku reakcji środowiska wyścigowego na wybryki Adama Wyrzyka". Sugeruje, że owo środowisko nie reaguje, gdyż "obawia się wybuchowego charakteru tego osobnika", a i on sam boi się, że po napisaniu krytycznego tekstu może spotkać się z atakiem z jego strony, "bo jest to facet nieobliczalny". Chcąc przy tym popisać się erudycją i dodać znaczenia swoim słowom błyska łaciną. Cóż, będąc "nic nieznaczącym w przestrzeni publicznej miłośnikiem koni z małej śląskiej wioski", nie dorównuję na tym polu Autorowi. Ledwie adjectivum cum substantivo pogodzić umiem, i gdybym owego waćpana chciał, broń Boże, głupim nazwać, to tyle tylko wiem, że powiedziałbym: stultus, a nie stulta, ani stultum. Zaś z powiedzonek i sentencyj łacińskich znam jedynie: "Qui penis aquam turbat ?" (aczkolwiek nie wiem, co to mogłoby znaczyć...), więc od dalszej polemiki z o tak wyedukowaną personą odstępuję. Jedno mnie tylko zastanawia: pisze Autor, że sporne kwestie powinno załatwiać się, "jak przystało na ludzi honoru, we własnym gronie". Jak zatem oceniać honor autora w kontekście jego tekstu ?...