Mam nadzieję, że w stajniach osób podczytujących naszą stronkę boksy wyglądają zgoła inaczej. Jednakże śmiem też twierdzić, że w niejednym (niestety) miejscu dzieje się tak, jak to widać na zdjęciu. Wzorem listrza Leca pozwolę sobie więc rzucić kilka "myśli nieuczesanych", prawd oczywistych, znanych każdemu prawdziwemu koniarzowi, z naciskiem na słowo "prawdziwemu":...
To truizm: koń jest tyle wart, co warte są jego nogi, a zwłaszcza kopyta. Aby zaś kopyta były zdrowem potrzebne jest utrzymanie prawidłowych warunków w stajni i na wybiegu: odpowiednia wilgotność i sucha ściółka. Ptrzebne jest też czyszczenie końskich kopyt, najlepiej codziennie - per analogiam do ludzkiego mycia zębów. Brak higieny powoduje najczęściej gnicie strzałki kopyta, a w efekcie zakażenia bakteryjne, cięzkie stany zapalne, kulawizny, deformacje kopyt - oraz sporo o wiele gorszych skutków. Wielkim błędem jest przetrzymywanie koni non-stop w stajni, z drugiej strony trudno się spodziewać, że jesienno-zimową porą właściciel zapewni idealnie suche podłoże na wybiegu. Ale można i trzeba zwłaszcza w tym okresie szczególnie dbać m.in. o czystośc w boksach. Tym bardziej, że zimą nie tylko o czystośc chodzi, ale i o ciepło.
Jaką rolę pełni ściółka w boksie ? Po pierwsze: oczywiście jest to kwestia komfortu konia. W dobrze pościelonym boksie koń może się co noc wygodnie położyć i odpocząć. Gdy ze ściółką jest coś nie tak, koń potrafi nawet przez kilka nocy we własnym boksie nie kłaść się w ogóle i spać na stojąco - co rzewcz jasna odbija się na jego zdrowiu, samopoczuciu i kondycji.
Po drugie: dobra, sucha ściółka chroni kopyta konia przed nadmiernym kontaktem z jego własnymi odchodami, zwłaszcza moczem, mającym kwaśny odczyn i niszczącym róg kopytowy. Nieuchronnie prowadzi to do wspomnianego gnicia strzałki. Jest to infekcja bakteryjna, która powoduje rozpad rogu kopytowego w rowku strzałkowym i w grocie strzałki. Gnijąca strzałka jest miekka, wilgotna oraz cuchnąca, a w skrajnych przypadkach ze strzałki wypływa ciemna, mazista substancja. Leczenie przypadków lekkich polega na stosowaniu preparatów osuszających i przeciwbakteryjnych (najczęściej stosuje się siarczan miedzi i dziegieć), lecz w przypadkach skrajnych nie da się obyć bez zabiegów chirurgicznych.
Całość tych dywagacji doskonale podsumowuje krótki, a jakże wymowny dialog sprzed kilku lat na jednym z jeździeckich forów:
A: Konie stoją na niezbyt suchej ściółce, tak wiec zaczęły odparzać sie piętki i koronka, czy może ktoś pomóc ? Co można zastosować na taką dolegliwość ?
B: Najlepiej pomaga częste wymienianie ściółki !
A: No jasne, że najlepiej, idz i powiedz to włascicielowi stajni, niestety taka jest rzeczywistosc w stajniach, ze wymieniają rzadko...
B: To zmień stajnię.
Nic dodać, nic ująć...
A skoro o zimie mowa, to jeszcze pamiętajmy, że nic tak pozytywnie nie wpływa na zdrowie konia, jak codzienny ruch na świeżym powietrzu: najlepiej od rana, do wieczora. Uwaga: konie NIE derkujemy ! Owszem, derka - tak, dla koni sportowych, golonych. Tak dla niekórych koni starych. Tak dla koni po pracy, gdy są spocone. Tak dla chorych. Ale nie dla wszystkich tych normalnych, zdrowych zwierząt, które mają to szczęście, że spędzają całe dnie na wybiegu. Nic to, że pada deszcz, czy śnieg, że jest -20 stopni - koniom w to graj, krzywda im się nie zadzieje, o ile - uwaga - mają swobodny dostęp do siana w sporych ilościach. Zimą konie potrzebują bowiem znacznie więcej jedzenia, które służy im do wytworzenia sobie ciepła (a potrafią go sobie wytworzyć tyle, ile im akurat potrzeba). Dobrym pomysłem jest więc zwiększanie racji siana, warto też zachowaćdużą różnorodność diety, włączając do jadłospisu warzywa (marchew, buraki), czy paszowe suplementy.
Zródła:
stajenka.fora.pl oraz galopuje.pl (fragmenty zdjęć)