Kawaleria, chluba i duma Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, okazała się już na początku II Wojny Swiatowej
formacją na ówczesnych polach walki mało użyteczną. Wydarzenia wrześniowe pokazały, że praktyczne jej znaczenie
wraz z rozwojem techniki wojskowej zmalało. Wprawdzie jeszcze w nowo formowanym Ludowym Wojsku Polskim utworzono
w 1943 roku trzy konne pułki ułanów, które wchodząc w skład 1 Warszawskiej Samodzielnej Brygady Kawalerii walczyły
na terenie Polski i Niemiec, a i przez kilka powojennych lat konie były obecne w siłach zbrojnych PRL-u. Od 1944
roku funkcje reprezentacyjne pełnił też m.in. Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego. Jednak już w 1949 roku
rząd Bolesława Bieruta nakazał rozwiązanie wszystkich pułków kawalerii. Nastąpił koniec wielowiekowej tradycji
kawaleryjskiej, a przy okazji załamało się też polskie jeździectwo sportowe, które przed wojną miało silne oparcie
w wojsku właśnie.
Dopiero po upadku PRL-u zaczęto myśleć o częściowym choćby powrocie do tradycji. Powstały stowarzyszenia skupiające
pasjonatów kawalerii (Stowarzyszenie Miłośników Barwy i Tradycji 11 Pułku Ułanów Legionowych, Szwadron Niepołomice).
W 1996 roku powstało Stowarzyszenie Szwadron Jazdy RP, którego działania doprowadziły do powołania 10 listopada 2000
roku Reprezentacyjnego Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego, przemianowanego 5 lat później na Szwadron Kawalerii Wojska
Polskiego. Jego dowódcą jest kapitan Jarosław Stawski, zastępcą - porucznik Robert Woronowicz, szefem Szwadronu jest
chorąży Andrzej Klimczuk. Szwadron wchodzi w skład 2 Mińsko-Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej im. gen. Franciszka
Kleberga i stacjonuje w Starej Miłosnej. Od 2005 roku należał do 3 Batalionu Zabezpieczenia Dowództwa Wojsk Lądowych
w Warszawie, a od roku 2009 wchodzi w skład Dowództwa Garnizonu Warszawa. Stanowi integralny pododdział Batalionu
Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. Od 2009 roku w jego skład wchodzą wyłącznie żołnierze zawodowi.
Barwami Szwadronu są tradycyjne barwy kawaleryjskie. Otoki Szwadronu są amarantowe, proporczyki na lancach i kołnierzach -
amarantowo-granatowe. Całe wyposażenie i umundurowanie zgodne jest z regulaminami kawaleryjskimi z kat 30-tych XX wieku:
"Szeregowi ułani umundurowani są w kurtki wz36, bryczesy wz36, pasy główne wz31, rogatywki z okutymi daszkami, buty wz31,
ostrogi wz31, szelki kawaleryjskie wraz z ładownicami do kb, repliki karabinków wz29 i wz98, szable wz34/2002 WIFAMA i lance
typu francuskiego. Oficerowie i chorążowie - analogicznie, z tymże przysługują im pasy główne dwubolcowe z poprzeczkami wz36,
szable wz76/08 lub prywatne wz21/22, oficerskie obszycia na kołnierzach kurtek. Zarówno oficerom, podoficerom, jak
i starszym ułanom przysługują do munduru wieczorowego spodnie - tzw. szasery, dla starszych ułanów i podoficerów z jednym
lampasem, dla oficerów z dwoma lampasami barwy amarantowej. Szwadron posiada rzędy kawaleryjskie wz36, obecnie na występach
reprezentacyjnych zakładane są pod siodła, wzorowane na napoleońskich, czapraki w barwach Szwadronu." W Szwadronie
nieformalnie używa się przedwojennych stopni kawaleryjskich - rotmistrz (kapitan), wachmistrz (sierżant), starszy ułan
(starszy szeregowy), ułan (szeregowy). Zgodnie z tym nazewnictwem kapitan Jarosław Stawski jest rotmistrzem.
SKWP wprawdzie jest oficjalnie zakwalifikowany jako oddział rozpoznawczy, jednak tak naprawdę nie jest jednostką bojową,
lecz jedynie reprezentacyjną. Kontynuując tradycje ułańskie występuje w ułańskich mundurach i z ułańskim uzbrojeniem,
uświetniając od 25 czerwca 2007 roku uroczyste wizyty głów innych państw, eskortując ważnych gości zagranicznych, biorąc
udział w uroczystościach państwowych i innych świętach, m.in. podczas Dnia Wojska Polskiego. Współczesni ułani biorą też
często udział w pokazach i rekonstrukcjach wydarzeń historycznych - warto popatrzeć:
http://www.youtube.com/watch?v=m2RzDZGBm9w.
Zródła:
http://dobroni.pl/tag,szwadron;kawalerii;wp.html
http://www.ulani.pl/index.php?str=wydarzenia&news_id=122
http://www.brepr.wp.mil.pl/