Sonia ostatnimi czasy wielce rozsmakowała się w terenach. Zaliczywszy ich kilka na Swoim Wiernym Meteorze postanowiła tym razem przewietrzyć futro Dewila. Ja zaś postanowiłem dla towarzystwa przewietrzyć futro Wegi oraz pokrowiec aparatu, organizując sobie bezkrwawe polowanie z obiektywem... Po półgodzinnym pieszym marszu skrajem lasu zająłem stanowisko myśliwskie u "naszego" brodu w leśnym strumieniu i wycelowawszy aparat czekałem, czekałem... Aż wreszcie wyczuwając raczej, niż dostrzegając jakąć ruszającą się w oddali postać nacisnąłem spust i... ustrzeliłem miejscowego rowerzystę. Nie zrażony tym niepowodzeniem i spóźnianiem się moich ofiar zmieniłem miejsce zasadzki. Udałem się nad zalew i zlustrowałem okolice, irytując nieco kilku panów wędkarzy, którzy zaczajeni w trzcinach czatowali na swoją, nieco odmienną zdobycz.


Nagle wśród drzew pojawiły się moje "zwierzaki":...


Niestety "wyczaiły mnie" od razu i na mój widok zgodnie zrobiły wieeelkie oczy


Drogę ucieczki miały, o zgrozo, odciętą !


Ale cóż to dla nich taka byle woda !


Woda dała się oswoić, a Dewil rozsmakował się w pryskaniu wodą spod kopyt.


"No to może jeszcze raz ?"


Chwila odpoczynku i kontemplacji krajobrazu


Czas obeschnąć i troszkę się rozgrzać - mały jogging nie zaszkodzi !


Trafiła się nawet mikroprzeszkódka do poskakania - udało się już za drugim razem !


"No dobra, Dewil, dosyć tej zabawy, czas do domu."


"Przed nami długa droga powrotna..."


I zniknęli w oddali...


A na horyzoncie pojawiły się... nowe ofiary fotopolowania !


Fotołowy należy więc uznać za udane !