6 września zawitał do nas nowy domownik.

	Luna pojawiła się u nas znienacka. Moja znajoma jeszcze ze szkolnych lat szukała domu dla swej 9-letniej kotki. Do tego kroku zmusiła ją narastająca alergia na kocią sierść. W tym czasie myśleliśmy o znalezieniu towarzystwa dla stajennej ściemki, a że spośród pytanych osób nikt się nie kwapił do zaopiekowania się kotem, więc ten trafił do nas.
	Luna jest bardzo ładnym kotem, dużym, o nietypowym, grafitowym umaszczeniu z brązową nutą. Ma biały podszerstek, przez co podczas ruchu sprawia wrażenie kota zmieniającego kolor. Jest kotem domowym, czasem wychodzącym, więc mamy nadzieję, że po okresie domowej aklimatyzacji uda się ją łatwo "zainstalować" w stajni - zwłaszcza, że puszczana wolno w przeszłości potrafiła nocować poza domem, przy okazji znosząc co chwila myszy.
	Luna jest kotem odważnym. Pierwsze godziny spędziła wprawdzie zestresowana pod kanapą, ale już w nocy zaczęła łazikować po meblach. Następnego dnia rano "zaliczyła" już cały dom, a jedynym stresem póki co była dla niej Wega. Z uwagi na sporą wagę raczje nie biega i nie skacze, lecz dostojnie kroczy i wspina się na różne przedmioty. Bez problemu daje się głaskać, brać na ręce, zaczęła też szybko pętać się pod nogami i ocierać o człowieka. Jest więc nieźle. Cóż, kociak ma swoją szansę. Ma nowy dom, jedzenie i towarzystwo. Teraz jej przyszłość jest w jej łapkach - mam nadzieję, że będzie jej u nas dobrze i że zostanie z nami na stałe.