Był ostatni dzień lutego, tradycyjnie "godzine piąta, minut trzydzieści, kiedy pobudka zagrała". Wyszedłem z domu, powłócząc sennie nogami. Ledwie uchylając zaspane powieki szedłem na wpół ślepo w kierunku stajni, by nakarmić całe nasze czworonożne towarzystwo. Rozdziawiając paszczę w rozpaczliwym ziewaniu po dłuższej chwili dotarłem do połowy jakże wyczerpujšcej, 40-metrowej trasy mego codziennego, porannego maratonu. I w tym momencie znienacka zdałem sobie sprawę z dwóch niesamowitych, z dawna nie obserwowanych zjawisk przyrodniczych. Po pierwsze - nie było ciemno, było zaledwie szaro ! Po drugie - jakiś niezrównoważony psychicznie ptak zamiast grzecznie spać, siedzi na gałęzi i drze się na całe gardło ! Znaki to niechybne, widne i słyszalne, że coś się w przyrodzie zmieniło. W mej nie do końca rozbudzonej głowie nagle zalęgło się dziwne podejrzenie: czyżby Sączów ogarnęło pierwsze tchnienie wiosny ?...

Tak niesamowita i śmiała teza wymagała jak najstaranniejszej weryfikacji. Dwa dni później silną grupą udaliśmy się więc na zwiady, szukacjąc pierwszych oznak zmian w naturze:...